W celu zachowania różnorodności biologicznej oraz skutecznego zabezpieczenia dziedzictwa przyrodniczego, uchwalono międzynarodową
Konwencję o różnorodności biologicznej.
Zasięg zainteresowania Konwencją o różnorodności biologicznej jest bardzo rozległy, co wynika z nowoczesnej filozofii konwencji i woli prawie wszystkich państw świata do zwiększenia skuteczności i współpracy w zakresie ochrony różnorodności biologicznej.
Polską przyrodę i zasoby biologiczne charakteryzuje bardzo duża różnorodność biologiczna nawet w skali europejskiej.
Wynika to głównie ze zróżnicowania typów krajobrazu oraz zachowania się ich w dobrym stanie.
Zróżnicowane form gospodarowania i zachowania jego tradycyjnych form przyczyniło się do zachowania dużej różnorodności biologicznej roślinnych i zwierzęcych zasobów biologicznych.
5 czerwca 1992 r. roku podczas Szczytu Ziemi w Rio de Janeiro Polska podpisała konwencję zobowiązując się do przestrzegania jej postanowień. Ratyfikowała ją w 1994 r. i od 16 stycznia 1995 r. została stroną konwencji.
Głównymi postanowieniami konwencji są:
zalecenie rozszerzenia zasięgu ochrony poza obszary i gatunki chronione oraz zaostrzanie reżimu ochronnego na istniejących obszarach chronionych,
objęcie ochroną odmian, ras i gatunków udomowionych roślin i zwierząt, a w szczególności odmian, ras i gatunków starych i lokalnych,
zrównoważone użytkowanie zasobów biologicznych oraz sprawiedliwy podział korzyści z niego wynikających,
Państwa będące stronami w konwencji są zaobowiązane do:
do rozpoznania różnorodności swoich zasobów biologicznych i do ich stałego monitoringu,
do edukacji ekologicznej społeczeństwa i podnoszenia jego świadomości w tym zakresie,
do oceny efektywności podejmowanych działań, korygowania ich i składania regularnych raportów z realizacji tych działań.
Polska wersja językowa Konwencji o różnorodności biologicznej została opublikowana przez Instytut Ochrony Środowiska w 1994 r., a jej tekst znajduje się poniżej.
